บทคัดย่อ

ผู้ป่วยโรคหัวใจที่มีภาวะช็อกและต้องพึ่งพาเครื่องพยุงการทำงานของหัวใจ (IABP) ชนิดบอลลูนในหลอดเลือดแดงเอออร์ตา ถือเป็นกลุ่มผู้ป่วยวิกฤตที่มีความสำคัญในหอผู้ป่วยหนัก แม้ว่า IABP จะช่วยพยุงการไหลเวียนโลหิตได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่ผู้ป่วยต้องเผชิญกับข้อจำกัดในการพยาบาลด้านการพยาบาลและการดำรงชีวิตประจำวัน เช่น การนอนราบตลอดเวลา การห้ามงอข้อต่อขา รวมถึงการเฝ้าระวังภาวะแทรกซ้อนอย่างใกล้ชิด ดังนั้น การทำความเข้าใจประสบการณ์ ความรู้สึก และความต้องการและความต้องการของผู้ป่วยจึงเป็นรากฐานสำคัญในการพัฒนาการพยาบาลให้สอดคล้องกับความเป็นจริงในทางปฏิบัติ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายประสบการณ์ของผู้ป่วยวิกฤตโรคหัวใจที่ได้รับการรักษาด้วย IABP ณ สถาบันโรคทรวงอก โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพตามแนวคิดปรากฏการณ์วิทยา เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกแบบกึ่งโครงสร้าง และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงคุณภาพ

ผลการศึกษา พบว่าผู้ให้ข้อมูลส่วนใหญ่เป็นเพศชาย มีช่วงอายุระหว่าง 36–81 ปี และมีโรคประจำตัวที่พบบ่อย ได้แก่ ความดันโลหิตสูงและเบาหวาน ประสบการณ์ที่ผู้ป่วยเผชิญระหว่างได้รับการรักษาด้วย IABP สามารถสรุปเป็น 4 ประเด็นหลัก ได้แก่ (1) ความทุกข์ทรมานทางกาย (2) การถูกจำกัดเสรีภาพในการเคลื่อนไหว (3) ความรู้สึกปลอดภัยจากการได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด และ (4) ความวิตกกังวลต่อความไม่แน่นอนของภาวะเจ็บป่วย

การพยาบาลผู้ป่วยที่ได้รับ IABP ควรมุ่งเน้นการบรรเทาความทุกข์ทรมานทางกายและป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่เกิดจากข้อจำกัดในการเคลื่อนไหว โดยควบคู่ไปกับการเฝ้าระวังอาการอย่างเป็นระบบและต่อเนื่อง การจัดท่านอนที่เหมาะสมเพื่อลดความปวด การส่งเสริมคุณภาพการนอน และการให้การสนับสนุนด้านจิตใจและสังคม นอกจากนี้ การสื่อสารและให้ความรู้แก่ผู้ป่วยและครอบครัวอย่างสม่ำเสมอถือเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง ผลการศึกษานี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการพัฒนากระบวนการพยาบาลเชิงรุก การจัดทำแนวปฏิบัติมาตรฐานสำหรับใช้ในหน้างานจริง และการสร้างสื่อการเรียนการสอนสำหรับนักศึกษาพยาบาล เพื่อยกระดับมาตรฐานความปลอดภัยและคุณภาพการดูแลผู้ป่วยวิกฤตโรคหัวใจ ทั้งในระยะที่ใช้เครื่องพยุงหัวใจและในช่วงเปลี่ยนผ่านสู่ระยะฟื้นฟูสุขภาพ