บทคัดย่อ

ความสำคัญของปัญหา : การติดเชื้อดื้อยาเป็นปัญหาที่สำคัญของผู้ป่วย อาจเกิดการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาไปสู่ผู้ดูแลหรือผู้อยู่ใกล้ชิดผู้ป่วยได้ ดังนั้นจำเป็นต้องมีแนวปฏิบัติทางการพยาบาลสำหรับป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยา

วัตถุประสงค์ : เพื่อพัฒนาแนวทางการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาต้านจุลชีพในหอผู้ป่วยใน โรงพยาบาลโพธิ์ทอง 

รูปแบบการวิจัย : การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงพัฒนา (developmental research) เพื่อพัฒนาแนวทางการป้องกันการติดเชื้อดื้อยาของบุคลากรทางการพยาบาลหอผู้ป่วยใน โรงพยาบาลโพธิ์ทอง

ผลการวิจัย : พบว่าหลังการนำแนวปฏิบัติทางการพยาบาลที่พัฒนาขึ้นไปใช้ป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาในโรงพยาบาลของพยาบาลวิชาชีพและพนักงานผู้ช่วยเหลือคนไข้ จำนวน 33 คน ที่ปฏิบัติงานผู้ป่วยใน โรงพยาบาลโพธิ์ทอง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ซึ่งผ่านการตรวจสอบคุณภาพความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญ และทดสอบความเชื่อมั่นโดยวิธีอัลฟาของครอนบาค มีค่าเท่ากับ 0.71 ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ สถิติเชิงพรรณนา (Descriptive Statistics) ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน (Inferential Statistics)ได้แก่ Paired t-test ส่วนใหญ่มีความรู้ในเรื่องแนวทางการป้องกันการกระจายเชื้อดื้อยา ก่อนให้ความรู้ร้อยละ 97 หลังให้ความรู้ ร้อยละ 100  

สรุป: แนวปฏิบัติการพยาบาลในการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น มีความเหมาะสมกับการดูแลผู้ป่วยที่ติดเชื้อดื้อยา สามารถช่วยป้องกันการแพร่กระจายเชื้อดื้อยาให้กับผู้ดูแลหรือผู้ใกล้ชิด และสามารถเพิ่มคุณภาพการพยาบาลได้อย่างมีประสิทธิภาพ